مقدمه ای بر دی اکسید کلر

دی اکسید کلر (ClO2) گازی به رنگ زرد مایل به سبز با بویی شبیه کلر است که به دلیل ماهیت گازی خود دارای قابلیت پخش، نفوذ و استریل عالی است. اگرچه دی اکسید کلر در نام خود کلر دارد، اما خواص آن بسیار متفاوت است، دقیقاً مانند دی اکسید کربن با کربن عنصری متفاوت است. دی اکسید کلر از اوایل دهه 1900 به عنوان یک ضد عفونی کننده شناخته شد و توسط آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) و سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای بسیاری از کاربردها تایید شده است. این ماده به عنوان یک عامل وسیع الطیف، ضد التهاب، باکتری کش، قارچ کش، و ویروس کش و همچنین یک بوگیر و همچنین قادر به غیرفعال کردن بتالاکتام ها و از بین بردن کرم های سنجد و تخم های آنها به اثبات رسیده است.

اگرچه دی اکسید کلر در نام خود "کلر" دارد، اما شیمی آن به طور اساسی با کلر متفاوت است. هنگام واکنش با مواد دیگر، ضعیف تر و انتخابی تر است و به آن اجازه می دهد تا یک ضدعفونی کننده کارآمدتر و موثرتر باشد. به عنوان مثال، با آمونیاک یا بیشتر ترکیبات آلی واکنش نمی دهد. دی اکسید کلر به جای کلر کردن محصولات، آنها را اکسید می کند، بنابراین برخلاف کلر، دی اکسید کلر ترکیبات آلی نامطلوب محیطی حاوی کلر را تولید نمی کند. دی اکسید کلر نیز یک گاز زرد-سبز قابل مشاهده است که امکان اندازه گیری آن را در زمان واقعی با دستگاه های فتومتریک فراهم می کند.

دی اکسید کلر به طور گسترده به عنوان یک ضد میکروبی و به عنوان یک عامل اکسید کننده در آب آشامیدنی، آب فرآیند طیور، استخرهای شنا و آماده سازی دهان شویه استفاده می شود. از آن برای ضدعفونی کردن میوه ها و سبزیجات و همچنین تجهیزات برای پردازش مواد غذایی و نوشیدنی استفاده می شود و به طور گسترده در آزمایشگاه های تحقیقاتی علوم زیستی استفاده می شود. همچنین در صنعت مراقبت های بهداشتی برای ضد عفونی کردن اتاق ها، گذرگاه ها، جداکننده ها و همچنین به عنوان یک استریل کننده برای استریل کردن محصول و اجزاء استفاده می شود. همچنین به طور گسترده ای برای سفید کردن، خوشبو کردن، و سم زدایی طیف گسترده ای از مواد، از جمله سلولز، خمیر کاغذ، آرد، چرم، چربی ها و روغن ها، و منسوجات استفاده می شود.